- در واقع یک یا چند نفر هستند که اتفاقا هیچ ارتباطی به این رشته ندارند و می خواهند هم حس شهرت طلبی خود رامقاوم سازی و تقویت کنندو هم این وسط از نظر مالی به سود برسند. ورزشکار ما هم به خاطر مشکلات مالی که با آن درگیر است و به خاطر یک مقدار پول کم، آن هم در حد سه چهار میلیون تومان یا حداکثر هفت هشت میلیون تومان حاضر می شود به این کار تن بدهد. چرایش فکر می کنم مشخص و البته دردآور است. ورزشکاری که درآمد درستی ندارد و حاضر است به خاطر 600-500 هزار تومان حقوق ماهانه تن به هر کاری بدهد، وقتی سختی معیشت حلقومش را می گیرد، دیگر مغزش کار نمی کند. ما باید ورزشکارانمان را به مسیر درست هدایت کنیم تا این اتفاقات نیفتد. شما نگاه کنید، برای من باعث شرم است وقتی می گویم کسی که دانشمند هسته ای ما رو ترور می کند ... خب دلیلش این است که این ورزشکار به راه درست هدایت نشده است. باید از آنها حمایت کرد و مشکلاتشان را برطرف کرد.

یعنی شما به آنها حق می دهید؟

- خیر، اصلا و ابدا. من فقط دارم می گویم چرا این آسیب به وجود می آید و ما ناگزیر هستیم بخشی از تقصیر با به گردن بگیریم.

اگر از شما بپرسم خودتاان سابقه شرکت در این مسابقات را داشته اید، صادقانه جواب می دهید؟

بله حتما. من 10 سال پیش دعوتنامه بسیارمحرمانه و سربسته ای دریافت کردم که از من دعوت شده بود در یک مسابقه شرکت کنم و جایزه اش را هم دو میلیون تومان تعیین کرده بودند که به هر روی آن زمان پول زیادی بود اما من این کار را نکردم. من به عنوان یک مربی هم در شأن کار حرفه ای و سطح بالا خودم نمی دیدم که بروم با کسانی روبرو شوم و به خاطر پول و شرط بندی دیگران مشت به صورت کسی بزنم و هم اینکه از نظر شرعی کلا حرام می دانستم و هنوز هم همین عقیده را دارم.

کسی از نزدیکانتان بوده که خبر و اخبار داشته باشید در این مسابقات به همین دغدغه های شخصی که گفتید، شرکت کند؟

- نمی دانم. شاید رویشان نمی شد به من بگویند ولی می دانستم، دورادور در جریان بودم و همیشه در یک فضای کلی به قول معروف به در می گفتم که دیوار بشنود. ما همیشه در مسئله مربیگری می گوییم اول مسائل اخلاقی باید رعایت شود. اول باید روح درست و پالاش شود و بعد جسم. می دانید من بچه جنوب شهر هستم و اصلا این چیزها در کله من نمی رود که بروم در رینگی بازی کنم که نتیجه اش هر چه باشد ناجوانمردانه و خلاف عرف و شرع است.

تعهداتی که یک نفر برای شرکت در مسابقه بدهد شامل چیست؟

- کاش من آن برگه ای که 10 سال پیش داشتم را می توانستم پیدا کنم و به شما بدهم. البته آن فقط دعوتنامه بود و ...

این دعوتنامه از طرف چه کسی بود؟ امضایش، اسمش، رسمش ...؟

- حتی شاید اسم مستعار هم باشد. اینطور نیست که فکر کنید از طرف جای خاص و مخصوص یا شخص خاصی است. همانطور که اشاره کردم، کسانی که این مسابقات را برگزار می کنند به هیچ عنوان شخصیت های مطرح ورزشی نیستند. یکسری تعهدات هست که طرف ملزم به رعایت و امضای آن است. بخشی از این تعهدات قانون های بازی همان چیزی است که در رشته های رزمی در سبک های مختلف اتفاق می افتد اما خب بسیاربازتر و بی محاباتر. همین را می گویم که ناجوانمردانه است. یک داور از بین خودشان انتخاب می کنندو تا زمانی که شما تسلیم نشوید، بازی ادامه دارد. دست شما ممکن است بشکند. سر شما ممکن است بشکند و هر بلای دیگری ممکن است تا زمانی که دست خود را به علامت تسلیم روی زمین نکوبیده اید، سرتان بیاید و ورزشکار بیچاره به خاطر مسائل و دغدغه ها و گرفتاری های زندگی اش تا این حد پیش می رود.

MMA یا همان کمیته برگزاری این نوع مسابقات خیابانی در ایران وجود ندارد؟ در کشورهای دیگر چگونه است؟

- همانطور که می دانید من برای مبارزه به کشورها و مسابقات بسیاری رفته ام. حتی اگر درست در خاطرم باشد، در تایلند و اوکراین از من دعوت شد تا در این مسابقات شرکت کنم که باز هم قبول نکردم. آنجا کمی اوضاع فرق می کند. حداقل از نظر بیمه ای. اولا که از هر کسی برای شرکت دعوت نمی شود، از کسانی دعوت می کنند که نام آشنایی داشته باشند و ورودشان به مسابقه باعث آمدن تماشاچی باشد. در این مسابقات مثلا ممکن است به نفر اول 10 هزار دلار بدهند و به نفر آخر دو هزار دلار. ولی آنجا هم موضوع همین شرط بندی ها و گردش مالی های حرامی است که سر جان آدم ها انجام می شود.

در ایران گردش مالی این نوع رقابت ها چقدر است؟ خبر و اخبار دارید؟

-  راستش را بخواهید خبر و اخبار دقیقی ندارم ولی آنطور که از گوشه و کنار که البته بسیارهم غیرموثق نیستند شنیده ام، گاهی تا یک میلیارد تومان هم می رسد اما این فقط به جیب کسانی می رود که به عنوان شرط بند پشت صحنه نشسته اند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: